"Losing Hope" Colleen Hoover

"Czasami, aby pójść naprzód, trzeba najpierw sięgnąć głęboko w przeszłość. Przekonał się o tym Dean Holder. Przez wiele lat zmagał się z poczuciem winy, że kiedyś pozwolił odejść małej dziewczynce. Od tego czasu szukał jej uparcie, ale nie spodziewał się, że gdy ponownie się spotkają, ogarną go jeszcze większe wyrzuty sumienia (...)." (Opis wydawcy)

"Zrozumiałem, że właśnie nadała słowu "zdruzgotana" całkiem nowe znaczenie. Od tej chwili uważałem, że to słowo powinno być zarezerwowane dla matek. Już tak nie uważam. W tej chwili wiem, że to słowo powinno być zarezerwowane również dla braci."




Cóż ja mogę powiedzieć o tej książce. Że mnie oczarowała, podbiła moje serce, doprowadziła do skrajnych emocji? Że jest doskonała, że to jedna z najlepszych książek, jakie czytałam? Nie. Tego nie mogę powiedzieć. Ale mogę za to powiedzieć, że to bardzo dobra powieść. I że bardzo miło mi się ją czytało. Mogłoby się wydawać, że książka opowiadająca o tym samym, o czym raz już czytaliśmy- historii Holdera i Sky, tyle że z perspektywy tego pierwszego, będzie nudna, ale wcale taka nie była. Mogę śmiało powiedzieć, że podobała mi się bardziej niż Hopeless. A dlaczego? To już dłuższa historia. 



Na okładce widnieje napis "Kontynuacja powieści Hopeless", ja jednak nie jestem pewna, czy można to nazwać kontynuacją, chociaż jest jedna rzecz, która kolosalnie odróżnia Losing Hope od Hopeless. Przede wszystkim odczucia Holdera, które były zupełnie odmienne od odczuć Sky. Mamy tu wgląd w jego myśli i osądy, jest pokazane, jak radzi sobie z ciężką sytuacją, w jakiej się znalazł. O ile w Hopeless mógł wydawać się postacią nieco tajemniczą (przynajmniej na początku) to po przeczytaniu Losing Hope zupełnie przestaje takową być. Możemy poznać go "od podszewki". W dodatku jest tutaj opisane parę sytuacji, których w pierwszej części nie znajdziemy, ponadto możemy poznać bliżej przyjaciela Holdera, Daniela, a także znanego nam już Breckina. Ale mimo tego historia nadal pozostaje taka sama, więc kolejny raz stawiam sobie pytanie: "czy to na pewno kontynuacja?"
                      
                                  

Jestem pełna uznania dla stylu pisania pani Colleen Hoover. Bardzo udanie opisała, co "siedziało" w głowie Holdera, za co należy jej się wielki plus. (UWAGA SPOILER!) Bardzo podobał mi się też pomysł z pisaniem przez Holdera listów do zmarłej siostry. Można powiedzieć, że była to dla niego pewna forma pogodzenia się z jej śmiercią. (KONIEC SPOILERA). 


Nie mogę nie wspomnieć, że w tej książce okropnie irytowała mnie Sky. O ile w pierwszej części jeszcze jakoś mogłam ją znieść, to w drugiej była po prostu okropna: dziwna i humorzasta. Cała historia opisana w książce wydaje mi się też trochę nieprawdopodobna, ale nie będę spojlerować, myślę, że wszyscy, którzy ją przeczytali, będą wiedzieć, co mam na myśli. Podsumowując, polecam Losing Hope wszystkim, którzy czytali już Hopeless, i chcą poznać nieco lepiej ukochanego Sky. Czyta się ją naprawdę szybko, a w dodatku nie jest długa, więc wydaje mi się, że to idealne czytadełko na rok szkolny, gdy nauki jest dużo, a czasu mało. Ja pochłonęłam ją w dwa dni :).


Tytuł polskiego i angielskiego wydania: Losing Hope
Autor: Colleen Hoover
Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 4 lutego 2015
Numer ISBN: 9788375153309


Moja ocena: 7/10

Recenzję napisała: Claudie :) 


A wy czytaliście "Losing Hope"? Jakie macie na jej temat zdanie? Czekam na wasze komentarze :)